Bejegening en weerbaarheid

Werken met geëmotioneerde mensen doet het risico toenemen geconfronteerd te worden met gedrag, dat ingrijpt op de persoonlijke integriteit van de hulpverlener. Het kan daarbij gaan om onder andere scheldpartijen, bedreigingen en fysieke agressie, maar ook om dreigen met zelfmoord of het getuige zijn van geweld ten aan zien van cliënten.

De trainers realiseren zich dat een confrontatie met dergelijke ingrijpende gebeurtenissen gevolgen heeft of kan hebben voor de hulpverlener en in extreme gevallen kan leiden tot het opbouwen van een burn-out of in extreme gevallen tot een post traumatische stressstoornis. 

Naast de directe confrontatie met ingrijpende gebeurtenissen kan ook de herhaaldelijk confrontatie met gespannen situaties in het werk een grote emotionele impact hebben op de hulpverlener en mede veroorzaker zijn van uitval door ziekte.

Dagelijks omgaan met en eisen stellen aan cliënten heeft veel invloed op de relatie tussen hulpverlener en cliënt. Daarom zullen er altijd situaties blijven bestaan waar het stellen van reële grenzen toch agressie opwekt of waar bijvoorbeeld de cliënt door zijn psychische gesteldheid, op momenten niet in staat is binnen de grenzen van de hulpverleningsrelatie te reageren. In die gevallen is het zowel voor de cliënt als ook de medewerker wenselijk dat de medewerker hiervoor goed toegerust is. 

Tijdens de training wordt veel aandacht geschonken aan het, op een zo humaan mogelijke wijze om gaan met de fysieke agressie van de cliënt. Dit om de veiligheid van beide partijen te vergroten en om de hulpverleningsrelatie te behouden. Vele aspecten van onze emotie boosheid komen in de training aan de orde in de context van het hulpverlenerschap.

Door middel van oplossingsgerichte technieken wordt voortdurend gezocht naar de-escalerende factoren in het contact. De trainers letten bij het aanleren van technieken op de timing in het op- en afschalen van deze technieken.